รองเท้าเซฟตี้มีมาตรฐานอะไรบ้าง ที่จป.ต้องรู้:

แชร์บทความนี้

มาตรฐานหลักของรองเท้านิรภัยในกลุ่มประเทศยุโรป โดยใช้ระบบรหัส “S” เป็นตัวระบุระดับการป้องกัน เช่น S1, S2, S3

ระดับ	คุณสมบัติหลัก
SB	พื้นฐาน: ป้องกันแรงกระแทกบริเวณหัวรองเท้า (200 จูล)
S1	SB + พื้นกันลื่น + กันน้ำมัน + กันไฟฟ้าสถิต
S1P	S1 + พื้นเสริมแผ่นป้องกันการเจาะทะลุ
S2	S1 + ต้านทานน้ำซึมที่ตัวรองเท้า
S3	S2 + พื้นเสริมกันทะลุ และดอกยางกันลื่น
S4 / S5	สำหรับรองเท้าบูทยาง/พลาสติก มีคุณสมบัติเพิ่มเติม เช่น กันน้ำ 100%, พื้นเสริมเหล็ก ฯลฯ

ระบุประเภทความปลอดภัยโดยใช้รหัสตัวอักษร เช่น I, C, EH, PR

รหัส	ความหมาย
I (Impact)	ป้องกันแรงกระแทกบริเวณนิ้วเท้า (200 จูล)
C (Compression)	ป้องกันการกดทับ
EH (Electrical Hazard)	ป้องกันไฟฟ้ารั่วจากพื้นดิน
PR (Puncture Resistant)	พื้นรองเท้ากันทะลุ
MT (Metatarsal)	ป้องกันหลังเท้า
SD / ESD	ลดไฟฟ้าสถิต สําหรับอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์

🔍 ตัวอย่างการระบุ:
ASTM F2413-18 M/I/C/EH
(หมายถึง รองเท้าผู้ชาย ป้องกันกระแทก กดทับ และไฟฟ้า)

เป็นมาตรฐานของไทยที่กำหนดคุณสมบัติของรองเท้านิรภัยอุตสาหกรรม

ประเด็น	รายละเอียด
วัสดุ	หนังแท้ / PVC / Rubber
หัวรองเท้า	ป้องกันแรงกระแทก 200 จูล
พื้นรองเท้า	กันลื่น, ทนความร้อน, กันทะลุ (กรณีมีเสริมแผ่นเหล็ก)
ความปลอดภัยอื่น	กันไฟฟ้าสถิต, กันน้ำมัน, ต้านทานสารเคมี (ตามรุ่น)

เป็นมาตรฐานสำหรับรองเท้านิรภัยในโรงงานอุตสาหกรรมของญี่ปุ่น

ระดับ	คุณสมบัติ
Class A	รับแรงกระแทกได้ 200 จูล – ใช้ในงานอุตสาหกรรมหนัก
Class B	รับแรงกระแทกได้ 100 จูล – งานทั่วไป
Class C	รับแรงกระแทกได้ 50 จูล – งานเบา

รองเท้า JIS ยังแบ่งตามลักษณะ เช่น แบบครึ่งข้อ, สูงข้อ, แบบซิป หรือแบบผูกเชือก

📌 สรุปเปรียบเทียบมาตรฐานรองเท้าเซฟตี้

มาตรฐาน	ประเทศ	จุดเด่น	รหัส/ระดับ
EN ISO 20345	ยุโรป	ใช้รหัส S1–S5 ระบุคุณสมบัติ	S1, S2, S3, S1P, S5 ฯลฯ
ASTM F2413	สหรัฐฯ	รหัสแยกตามคุณสมบัติเฉพาะ	I, C, EH, PR, MT
มอก. 523-2554	ไทย	มาตรฐานกลางสำหรับใช้ในประเทศ	ระบุผ่านเอกสารรับรอง มอก.
JIS T 8101	ญี่ปุ่น	แบ่งระดับแรงกระแทกชัดเจน	Class A, B, C